 |
 |
|
|
محمد رضا آراسته ( شنبه 85/7/15 :: ساعت 12:29 عصر)
دیروز جمعه بود.جمعه، جمعه، جمعه. اصلا نمی خوام بگم که دوباره یه جمعه ی دیگه هم رفت و اونی که منتظرش بودیم نیومد. این حرف ها رو از توی تلوزیون زیاد می شنویم اما... هر جا که می رفتی اگه بنا بود دعا و روضه و نیایش باشه وسطش می گفتن خدایا ارباب بیابون نشین ما رو برسون و بعد همه با صدای بلند آمین می گفتن. هر جا که می رفتی اگه قرار بود از امام زمان اسم بیارن می گفتن مهدی بیابون گرد فاطمه ... آهای امام زمان، من قهرم. من اون امامی رو که همیشه توی یه بیابونه و توی ناکجا آباد خونه داره رو نمی خوام. من اون امام زمانی رو که فقط شب های چهار شنبه میاد میون مردم و یه سر می زنه جمکران تا چن تا مریض رو شفا بده قبول ندارم. امام زمان من یکی دیگس. اونی که دوستش دارم همین جاست میون مردم. امام من کسی که خودش گفته یادمونه حتی وقتی که ما یادش نیستیم. امام زمان من فقط یه سایه نیست که توی جمکران پیدا بشه امام من همین جاست. لازم نیست حتی زیاد دنبالش هم بگردی اگه دوستش داشته باشی و مثل یه دوست باهاش تا کنی خودش میاد پیشت. امام زمان من ... امام زمان ... امام ... ... |
||
|
|
فهرست ها |
|
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
محمد رضا آراسته
فیروزه یه نگینه، یه نگین برای اون هایی که دوست دارن انگشتر دستشون خالی نباشه. فیروزه یه انگشتره، انگشتری که دوست داره زینت دست دوستاش باشه. فیروزه یه دوسته، یه دوست که می خواد همراه یک عالمه ایرونیه بشه و همه جا با افتخار اسم کشورش رو داد بزنه. فیروزه یه وبلاگه، یه وبلاگ بین تموم وبلاگ های دیگه که با همین حروف صفحشون رو پر می کنن. فیروزه یه یاعلیه بلنده برای پاشدن از روی زمین. » لوگوی وبلاگ « 
» لینک دوستان « درد های نگفته درد های نگفته » لوگوی دوستان «          » آرشیو مطالب « سفیر شهریور 85 مهر پاییز 1385 » جستجو « 
» وضعیت من در یاهو « یــ |
||
